25 Νοέμβρη: Μαζικός αγώνας να μπει τέλος στην έμφυλη βία – Δομές κοινωνικής στήριξης των θυμάτων τώρα! (Ανακοίνωση ΕΠΔΑ, 25/11/2022)
Στις 25 Νοέμβρη 1960 οι αδελφές Μιραμπάλ κακοποιούνται και τελικά δολοφονούνται στη Δομινικανή Δημοκρατία από τον δικτάτορα Τρουχίγιο εξαιτίας της πολιτικής τους δράσης. Λίγα χρόνια αργότερα, οι φεμινιστικές οργανώσεις ανά τον κόσμο κάνουν τη συγκεκριμένη ημέρα ορόσημο της πάλης ενάντια στη βία κατά των γυναικών. Σήμερα πλέον η 25η Νοέμβρη αποτελεί ήμερα αγώνα ενάντια στην έμφυλη βία όχι μόνο κατά των γυναικών αλλά συνολικά των θηλυκοτήτων και των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων.
Στη χώρα μας η λίστα των γυναικοκτονιών αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς όπως και τα καθημερινά περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, παρενοχλήσεων στο δημόσιο χώρο αλλά και στους χώρους εργασίας. Δεν πρόκειται φυσικά για μια «ελληνική ιδιαιτερότητα» ούτε για κάποιο πρόσκαιρο φαινόμενο, αλλά για την ίδια την πατριαρχία που εξακολουθεί να καταπιέζει, να κακοποιεί και να σκοτώνει. Πρόκειται για το νήμα που συνδέει τον βιασμό της δεκαεννιάχρονης από αστυνομικούς στο ΑΤ Ομόνοιας, με τη δολοφονία της Mahsa Amini από την ιρανική αστυνομία ηθών επειδή τόλμησε να δείξει τα μαλλιά της αλλά και με τη διακινδύνευση της ζωής εκατοντάδων γυναικών στις ΗΠΑ μετά την ανατροπή της Roe v. Wade πριν από λίγους μήνες.
Η άνοδος αντιδραστικών και ακροδεξιών ρευμάτων, που προωθούν το ρατσισμό, το σεξισμό και το μισογυνισμό, απειλεί σήμερα σε μια σειρά χωρών τον έλεγχο της γυναίκας στα αναπαραγωγικά δικαιώματα και τροφοδοτεί τις επιθέσεις, τις διακρίσεις και την έμφυλη βία.
Την ίδια στιγμή οι γυναίκες αντιμετωπίζουν τεράστια μισθολογική ανισότητα και διακρίσεις στην εργασία, ενώ το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων και η αποχαλίνωση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας επιβαρύνουν ιδιαίτερα τις γυναίκες και καταλύουν θεμελιώδη δικαιώματα (απολύσεις εγκύων, μη τήρηση αδειών λοχείας και μητρότητας κ.ά).
Το ενδιαφέρον διάφορων κυβερνητικών και ευρύτερα θεσμικών παραγόντων για τη συγκεκριμένη ημέρα μόνο υποκριτικό μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς η κρατική «απάντηση» στην έμφυλη βία μέχρι στιγμής συνίσταται αποκλειστικά στη διάλυση των μηχανισμών πρόληψης και αποτροπής της αλλά και των δομών κοινωνικής υποστήριξης των θυμάτων.
Η κυβέρνηση είναι υπόλογη για τις συνεχιζόμενες γυναικοκτονίες, επιθέσεις σε ΛΟΑΤΚΙ άτομα και την έξαρση της έμφυλης βίας. Η κυνική νεοφιλελεύθερη πολιτική της έχει οδηγήσει σε ερήμωση και ανυπαρξία δομών υποστήριξης, που να δίνουν την οικονομική και στεγαστική υποστήριξη που απαιτείται, ώστε να μπορούν γυναίκες και παιδιά διαφύγουν από περιβάλλοντα βίας. Την ίδια στιγμή, η στροφή σε ακροδεξιά ακροατήρια του κυβερνώντος κόμματος, που άλλωστε στις υπουργικές του θέσεις φιγουράρουν «επιφανή» στελέχη του ακροδεξιού χώρου, η στροφή του κυβερνητικού λόγου σε αντιδραστικές ιδεολογίες, το σεξισμό και την ομοφοβία, το ρατσισμό, την καταστολή και τον αυταρχισμό, ακόμη και η χρηματοδότηση αντιδραστικών σεξιστικών και ομοφοβικών «εκπαιδευτικών» προγραμμάτων για τα σχολεία, αποτελούν το υπόβαθρο για την κλιμάκωση του σεξισμού και των επιθέσεων απέναντι σε γυναίκες. Δεν δίστασαν άλλωστε, παρά τις αντιδράσεις, να ψηφίσουν το νόμο Τσιάρα που εγκλωβίζει τις γυναίκες σε κακοποιητικά περιβάλλοντα μην επιτρέποντας την δικαστική αξιολόγηση σε τέτοιες περιπτώσεις.
Απέναντι στη βία της πατριαρχίας και την υποκρισία των θεσμών, απαιτούμε τώρα μηχανισμούς και δομές νομικής, κοινωνικής, ψυχολογικής υποστήριξης για τις επιζώσες της έμφυλης βίας, νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία.
Στηρίζουμε τις συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις των φεμινιστικών συλλογικοτήτων και κοινωνικών φορέων την Παρασκευή 25 Νοέμβρη.
