Τροπολογία για τις αναβολές στις ποινικές δίκες: Η δικηγορία δεν θα γίνει αποδιοπομπαίος τράγος των καθυστερήσεων στη δικαιοσύνη (Ανακοίνωση της Εναλλακτικής, 13/6/2022)
Για ακόμη μία φορά με το πρόσχημα της επιτάχυνσης των δικών, το Υπουργείο Δικαιοσύνης με διάταξη που προτείνει στο άρθρο 41 του σχεδίου νόμου με τίτλο «Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/713 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 17ης Απριλίου 2019 για την καταπολέμηση της απάτης και της πλαστογραφίας μέσων πληρωμής πλην των μετρητών και την αντικατάσταση της απόφασης-πλαίσιο 2001/413/ΔΕΥ του Συμβουλίου», θέτει το δικηγορικό επάγγελμα στο στόχαστρο, ως προς τη δυνατότητα αναβολής της ποινικής δίκης για λόγους που αφορούν στο πρόσωπο του συνηγόρου.
Ειδικότερα, επιτρέπεται μόνον μία (1) φορά η αναβολή για κώλυμα στο πρόσωπο του συνηγόρου λόγω συμμετοχής σε άλλη ταυτόχρονα δίκη. «Ο λόγος της αναβολής, ο οποίος συνίσταται σε κώλυμα του συνηγόρου υπεράσπισης ή υποστήριξης της κατηγορίας λόγω συμμετοχής του σε άλλη δίκη ή διαδικασία, μπορεί να προβληθεί μόνο μία (1) φορά και αυτός που προβάλλει το κώλυμα προσκομίζει υποχρεωτικά στο δικαστήριο κάθε νομιμοποιητικό, διαδικαστικό ή άλλο έγγραφο, με το οποίο αποδεικνύεται πλήρως, ο λόγος της αναβολής».
Επίσης, αυστηροποιούνται οι προϋποθέσεις αναβολής για λόγους υγείας των δικηγόρων: «Ο σοβαρός λόγος υγείας αποδεικνύεται με ιατρική πιστοποίηση δημοσίου φορέα ή πιστοποιητικό νοσηλείας από ιδιωτικό θεραπευτήριο και μπορεί να ελεγχθεί με οποιοδήποτε πρόσφορο τρόπο από το δικαστήριο».
Επί της ουσίας, το περιεχόμενο των διατάξεων αυτών, στοχοποιεί τους δικηγόρους για τις καθυστερήσεις στην απόδοση δικαιοσύνης ως τον βολικότερο αποδιοπομπαίο τράγο, θέτοντας ως λογικό πρότερο ότι οι συνήγοροι, που αιτούνται αναβολής για κώλυμα στο πρόσωπό τους, είτε για συμμετοχή σε άλλη δίκη είτε για λόγους υγείας, είναι κατά μαχητό τεκμήριο ψεύτες και τη ζητούν παρελκυστικά. Αλλά ακόμα και αν αποδείξουν έγγραφα το λόγο του αιτήματός τους (συμμετοχή σε άλλη δίκη), η ποινική δίκη δύναται να προχωρά χωρίς αυτούς, με όποιες συνέπειες για τον κατηγορούμενο ή τον πολιτικώς ενάγοντα οι οποίοι στερούνται τον δικηγόρο της επιλογής τους. Σε λίγο θα μας έρθει και η υποχρέωση συνέχισης της δίκης ακόμη και χωρίς μάρτυρα. Άλλωστε δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που δικαστήρια απέρριπταν αιτήματα αναβολών για κώλυμα στο πρόσωπο των δικηγόρων που νοσούσαν από κοβιντ.
Το πρόσχημα της επιτάχυνσης της δίκης στο ίδιο άρθρο γίνεται κωμωδία όταν στην επόμενη παράγραφο ο νομοθέτης ανερυθρίαστα προτείνει: «Το δικαστήριο πριν διατάξει την αναβολή, η οποία δεν μπορεί να υπερβεί τους τρεις (3) μήνες, υποχρεούται να διερευνήσει τη δυνατότητα διακοπής της δίκης. Η απόφαση που δέχεται τους λόγους αναβολής πρέπει να έχει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η οποία πρέπει να αναφέρει, ότι ο λόγος της αναβολής δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με διακοπή της δίκης.».
Είναι προφανές από την πρόταση αυτή, ότι όποιος εισηγείται στον Υπουργό αυτές τις τροποποιήσεις δεν έχει πατήσει του πόδι του σε ποινικό ακροατήριο. Η πρόταση αυτή μετέρχεται της αρχής «αν η πραγματικότητα δε μας αρέσει, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα».
Δυστυχώς κ. Υπουργέ, δεν υπάρχει ποινικό ακροατήριο στην Ελλάδα που να έχει τη δυνατότητα να αναβάλει με νέα δικάσιμο μέσα σε τρεις μήνες. Τα πινάκια είναι πλήρη, οι δικαστές υπερφορτωμένοι, οι γραμματείς ελάχιστοι. Το πρόβλημα στην καθυστέρηση απονομής της ποινικής δικαιοσύνης δεν είναι τα αιτήματα αναβολής των συνηγόρων. Είναι οι αναβολές λόγω παρέλευσης του ωραρίου επειδή τα πινάκια είναι υπερφορτωμένα με υποθέσεις, οι καθυστερήσεις στην προδικασία επειδή οι Εισαγγελίες είναι φορτωμένες με βουνά δικογραφιών, κοκ.
Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι καλούνται να αποφασίσουν: θα αποδεχτούν και αυτή τη σφαλιάρα και υποτίμηση της δουλειάς μας χωρίς διαμαρτυρία; Μήπως ο ΔΣΑ, αντί να αποστείλει κάποια επιστολή, να ζητήσει την παραίτηση του ανίδεου περί την δικαστηριακή πραγματικότητα Υπουργού Δικαιοσύνης και να απαιτήσει την απόσυρση της τροπολογίας;
Η διάταξη αυτή δεν πρέπει να περάσει. Οι συνήγοροι είμαστε συλλειτουργοί της δικαιοσύνης και όχι πρόσχημα για τη νομιμοποίηση κάθε είδους κρατικής αυθαιρεσίας. Η απαξίωση της δουλειάς μας και της προσωπικής μας αξιοπρέπειας είναι πρώτα απ’ όλα ζήτημα των Συλλόγων μας και αυτοί οφείλουν να αντιδράσουν εντονότατα και αποτελεσματικά απέναντι στην απαξίωση αυτή.
