Στις εκλογές του ΔΣΑ καλούμαστε να διαλέξουμε πλευρά! (της Σωτηρίας Χριστούλη)
Από το πρώτο πρώτο μάθημα μας ως πρωτοετείς φοιτητές και φοιτήτριες της Νομικής ακούμε να μας αποκαλούν άριστους και σπουδαίους, τρομερούς και επιτυχημένους. Η είσοδός μας στη Νομική αντίστοιχη με ένα εισιτήριο στην αιώνια ευδαιμονία.
Είτε η θέση σου ήταν ανάμεσα σε αυτούς που ένιωσαν άβολα και ξένοι ως προς την εκλεκτότητα είτε σε αυτούς που ένιωσαν περηφάνια και χαρά, γρήγορα κατάλαβες ότι η πραγματικότητα είναι πέρα για πέρα διαφορετική.
Τελείωσες την σχολή και άρχισες την άσκηση και όχι μόνο δεν είσαι σπουδαίος/α, κάτι που ενδεχομένως να μην σε απασχόλησε και ποτέ, αλλά δίνεις καθημερινά μία αβάσταχτη μάχη για την αξιοπρέπεια.
Εργασιακή βαναυσότητα κάθε μέρα, χωρίς ρεπό και αργίες. Ωράριο λάστιχο, μισθοί πενιχροί, μηδέν εργασιακά δικαιώματα.
Κάπου η σπουδαιότητα όλων μας λιποθύμησε στο Κτίριο 2 της Ευελπίδων την ώρα που περιμέναμε σε κάποια ουρά να καταθέσουμε μία αγωγή.
Η περηφάνια και η αξιοπρέπεια σου περνάνε από μία διαρκή κρίση, νιώθεις μονίμως ανασφάλεια για το μέλλον σου, ενώ περιφέρεσαι με μία τεράστια θλίψη και απογοήτευση.
Κάποιοι και κάποιες θεωρούν λαθεμένα ότι η κατάσταση θα αλλάξει από την στιγμή που θα γίνουν επίσημα δικηγόροι, όμως και πάλι, σύντομα, η πραγματικότητα εκκωφαντικά θα αποδείξει ότι τίποτα δεν αλλάζει. Ο μισθός μας είναι κάτω από τον υποκατώτατο και οι ώρες εργασίας μας αχαρτογράφητες. Δεκάωρα μέσα σε μίζερα γραφεία που κάνουν την ιδρυματοποίηση οικεία λέξη.
Μας αποκαλούν «συνεργάτες» ενώ στην πραγματικότητα είμαστε μισθωτοί/ες. Η επιστημονική και η επαγγελματική μας ανεξαρτησία υπονομεύεται την στιγμή που μπροστά στην οποιαδήποτε εργοδοτική αυθαιρεσία είμαστε παντελώς απροστάτευτοι/ες. Πολλοί και πολλές από εμάς θεωρήσαμε ότι επενδύουμε και καλλιεργούμε τις γνώσεις μας, όμως και πάλι, γρήγορα συνειδητοποιήσαμε ότι το κέρδος μας ήταν ανύπαρκτο και σε χρήματα και σε γνώσεις.
Μέσα από την καθημερινή βαναυσότητα οι αντιστάσεις μας λύγισαν. Εξοικειωθήκαμε και συνηθίσαμε. Συνηθίσαμε τον εργασιακό εκφοβισμό, την χειριστική και παραβιαστική συμπεριφορά, την παρενόχληση.
Εκτεθειμένες οι γυναίκες δικηγόροι βιώνουν πολλαπλή καταπίεση με τις απαξιωτικές σεξιστικές συμπεριφορές από τους εργοδότες, τους συνεργάτες, τους δικαστικούς λειτουργούς να αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.
Είτε είσαι ασκούμενη είτε δικηγόρος με είκοσι χρόνια εμπειρία θα σου ζητήσουν να φτιάξεις καφέ και να περιποιηθείς τους πελάτες ως άλλο χαριτωμένο δρώμενο του γραφείου.
«Πότε θα κάνεις παιδιά;»
«Το ποινικό δεν είναι για γυναίκες!»
Η νέα γενιά δικηγόρων δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσει έναν Δικηγορικό Σύλλογο που να στηρίζει και να προστατεύει τα ευάλωτα μέλη του. Η νέα γενιά δικηγόρων – αντιθέτως – είχε την ευκαιρία να γνωρίσει έναν Δικηγορικό Σύλλογο μονίμως απόντα με στραμμένη την προσοχή του στην διασφάλιση των μεγάλων συμφερόντων.
Η νέα γενιά δικηγόρων δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσει έναν Δικηγορικό Σύλλογο που να εμπνέει και να δίνει κίνητρα. Έναν σύλλογο που να δίνει όραμα για το μέλλον. Να είναι κοντά στις ανάγκες και τις αγωνίες της κοινωνίας, να συμπαραστέκεται στα κοινωνικά κινήματα, να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους πολίτες και να εκπέμπει εμπιστοσύνη ότι οι “συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης” θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και δεν θα λυγίσουν μπροστά στις εύκολες λύσεις και τα ιδιοτελή συμφέροντα.
Αυτός ο Δικηγορικός Σύλλογος δεν υπήρξε ποτέ τα τελευταία χρόνια. Σε όλες τις μεγάλες μάχες της κοινωνίας ήταν περιχαρακωμένος και πάντα διαθέσιμος να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της εκάστοτε κυβέρνησης.
Ο Δικηγορικός Σύλλογος δεν υπήρξε αγωνιστής και υπερασπιστής συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας του, που δεν είναι άλλοι/ες από τους μισθωτούς/ες δικηγόρους, τους αυτοαπασχολούμενους/νες με μικρά χαρτοφυλάκια, τους ασκούμενους και τις ασκούμενες, τις νέες και τους νέους δικηγόρους που ζουν και εργάζονται μέσα στην επισφάλεια.
Ο Δικηγορικός Σύλλογος έμεινε σιωπηλός παρατηρητής της εργασιακής εκμετάλλευσης. Ο αγώνας για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας υποβαθμίστηκε και ταπεινώθηκε από τις ηγεσίες του συλλόγου και τα αιτήματά μας μπήκαν στο συρτάρι.
Οι ηγεσίες του ΔΣΑ δεν συμμετείχαν σε καμία διαβούλευση στις πολυάριθμες αντιδραστικές τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και της Ποινικής Δικονομίας. Δεν στήριξαν το φεμινιστικό κίνημα στην νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία. Δεν μίλησαν ούτε όταν συνάδελφοι και συναδέλφισσες τους βρέθηκαν αντιμέτωποι και αντιμέτωπες με την παράνομη καταστολή από τα σώματα ασφαλείας της Αστυνομίας τον περασμένο Μάρτιο. Δεν έκαναν έστω κάποια τυπική ανακοίνωση που να δηλώνει την διαμαρτυρία της στην αστυνομική αυθαιρεσία και την καταπάτηση των δικαιωμάτων των δικηγόρων που κατ’ επανάληψη παρεμποδίζονται κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Στις αντιθέσεις που πλέον έχουν γιγαντωθεί ο ΔΣΑ δεν είναι ούτε των αναγκών μας ούτε των συμφερόντων μας .
Εμείς σε αυτή την συγκυρία, όμως, καλούμαστε να διαλέξουμε πλευρά και συμμάχους.
Στις επικείμενες εκλογές για ανάδειξη νέου διοικητικού συμβουλίου και νέου Προέδρου στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας οφείλουμε να μη μείνουμε αδρανείς, αλλά μέσα από την ψήφο μας να δώσουμε φωνή και ώθηση σε αυτούς και αυτές που αγαπούν την δικαιοσύνη με όλους τους αναγραμματισμούς της, παλεύουν για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και ενάντια σε κάθε φασισμό.
Να στηρίξουμε αυτούς και αυτές που μάχονται ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις. Αυτούς και αυτές που στις στιγμές που το απαιτούν βάζουν τα πιο δύσκολα ερωτήματα.
Δεν είναι απλό να αλλάξεις κάτι που μοιάζει χρόνια σε βάθος σάπιο. Δεν είναι καθόλου απλό να επανακτήσεις την εμπιστοσύνη σου και να δώσεις χρόνο από τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο σου. Ωστόσο, η μόνη λύση που διαφαίνεται είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το τέλος της αδιαφορίας.
Δεν είναι αστείο την στιγμή που όλοι και όλες από εμάς μετράμε τις ανάσες μας για να επιβιώσουμε, ο Πρόεδρος του ΔΣΑ να κάνει πάρτυ με πούρα και σαμπάνιες.
Δεν είναι απλά αντιαισθητικό, αλλά απαράδεκτο. Απάνθρωπο και προκλητικό.
Κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών αναδείχθηκε το αντι – παράδειγμα. Ένα άλλο πρότυπο δικηγόρου. Μαχόμενοι/ες δικηγόροι – αυτοαπασχολούμενοι/ες, μισθωτοί/ες και νομικοί με διεκδικήσεις και αιτήματα στάθηκαν στο πλευρό της κοινωνίας.
Οι δικηγόροι που βρέθηκαν στον δρόμο πληγωμένοι/ες από τις αύρες της ΕΛ.ΑΣ. ζητούν επίμονα την αλλαγή. Ζητούν την ρήξη και την ανανέωση.
Σε αυτή την κατεύθυνση οφείλουμε να επιλέξουμε τα πρόσωπα που θα μιλήσουν για εμάς. Πρόσωπα που είναι μαζί μας και ζουν με τα ίδια προβλήματα. Πρόσωπα που μπορούν να μας εμπνεύσουν. Να μας δώσουν κίνητρα και αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε.
Δεν είμαστε οι δικηγόροι της γαλέρας, αλλά είμαστε οι δικηγόροι υπερασπιστές.
Οι δικηγόροι που στεκόμαστε απέναντι από το τέρας του φασισμού, πάντα μαζί με τις ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Να επιλέξουμε τα πρόσωπα που θα σταθούν μαζί με τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, τους συνταξιούχους, τους μετανάστες – τις μετανάστριες και τους πρόσφυγες. Μαζί με τις κακοποιημένες γυναίκες, την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, τις μανάδες που έχασαν άδικα και πρόωρα τα παιδιά τους.
Να επιλέξουμε τα πρόσωπα που όταν η κοινωνία ψυχορραγεί να είναι εκεί, παρόντα, με τα σώματά τους ασπίδα. Ασπίδα στις αύρες, στα δακρυγόνα, στην παράνομη βία.
Να επιλέξουμε τα πρόσωπα που νοιάζονται. Την στιγμή της επίρριψης ευθυνών δεν θα φοβηθούν να αναμετρηθούν με τα μεγάλα συμφέροντα.
Την σπουδαιοσύνη μας κάποτε την συνέδεσαν με τους βαθμούς μας στις εισαγωγικές εξετάσεις. Τεράστιο λάθος. Την σπουδαιοσύνη μας την κατακτάμε κάθε μέρα με τους αγώνες μας ενάντια σε ό,τι προσπαθεί να συνθλίψει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας.
Ο ΔΣΑ χρόνια μοιάζει να μην αλλάζει. Να μην αλλάζει και έτσι να αδυνατεί να μας πλησιάσει. Οι νέοι και οι νέες να μη δώσουμε την ευκαιρία να περάσουν κι άλλα ακόμα χρόνια που θα βλέπουμε να μιλάνε για εμάς χωρίς εμάς.
Να είμαστε εκεί και με την ψήφο μας να τ’ αλλάξουμε όλα.
Να σταθούμε στο πλάι αυτών που αναμετρώνται με όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα και δεν αποφεύγουν να γίνουν δυσάρεστοι και ενοχλητικοί στις κυβερνήσεις.
Με τις μέλισσες που τρομάζουν τους λύκους και με τα μικρά τους σώματα – όλες μαζί – ένα ακαταμάχητο πλήθος – αλλάζουν αυτό που χρόνια έμοιαζε απροσπέλαστο.
Ο ΔΣΑ μπορεί να γίνει η φωνή που θα μιλήσει για τις ανάγκες μας και θα στηρίξει τα όνειρα μας.
Να τα αλλάξουμε όλα.
