Ανακοίνωση-διάβημα της “Εναλλακτικής Παρέμβασης – Δικηγορικής Ανατροπής” για το δικαίωμα στο άσυλο, 3/4/2020:
Η CCBE κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το κράτος δικαίου και το δικαίωμα ασύλου στην Ελλάδα – Η άρση της αναστολής αίτησης ασύλου πρέπει να καταλαμβάνει ρητά τους εισελθόντες τον μήνα Μάρτιο του 2020
Το Συμβούλιο των Δικηγορικών Συλλόγων της Ευρώπης (CCBE), του οποίου μέλος ειναι και ο ΔΣΑ, με την από 25/3/2020 επιστολή προς την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κομισιόν Ούρσουλα Φον ντερ Λάγιεν, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη νομιμότητα της απόφασης αναστολής της αίτησης χορήγησης ασύλου που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ Α’ 45/2020), πλέον κυρωθείσα με νόμο (4681/2020 ΦΕΚ 74/Α/27-3-2020). Αν και η χρονική περίοδος αναστολής έχει λήξει, ως “Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή” είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι οι ελληνικές αρχές αρνούνται – ΚΑΙ μετά τη λήξη της αναστολής – να παραλάβουν αιτήσεις ασύλου από τους εισελθόντες στην ελληνική επικράτεια πολίτες τρίτων χωρών τον μήνα Μάρτιο, οι οποίο κρατούνται σε κλειστά κέντρα προς απέλαση. Η πρακτική αυτή των ελληνικών αρχών παραβιάζει κατάφωρα το δικαίωμα στο άσυλο και τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, εκθέτει την ελληνική κυβέρνηση, είναι δε απολύτως αναντίστοιχη με τις δηλώσεις του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Ν. Μηταράκη στη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο (2/4/2020) και στις διαβεβαιώσεις που δόθηκαν από τους Έλληνες Υπουργούς στην αρμόδια Επίτροπο Ίλβα Γιόχανσον. Ως παράταξη, αφενός θα θέσουμε το ζήτημα στον ΔΣΑ αφετέρου θα ενημερώσουμε την CCBE για την πρακτική αυτή.
Αναλυτικά τα αναφερόμενα σχετικά με τις ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης στην από 25/3/2020 επιστολή της CCBE έχουν ως εξής (ολόκληρη την επιστολή μπορείτε να τη διαβάσετε στα αγγλικά εδώ):
“Φαίνεται μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο πως οι ελληνικές αρχές έχουν ανακοινώσει αυτό που αποκαλείται “αναστολή” του δικαιώματος για διεθνή προστασία από την Ελλάδα για μια περίοδο ενός μηνός”…. [Η CCBE κρίνει πως] “…η ενέργεια αυτή παραβιάζει καταφανώς την Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για τους πρόσφυγες, της Χάρτα των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της ΕΕ, καθώς και τις σχετικές προβλέψεις του κοινού Συστήματος Ευρωπαϊκού Ασύλου”… [Η CCBE καλεί την Κομισιόν] “…να έρθει σε επαφή με τις ελληνικές αρχές και να εξασφαλίσει ότι ακόμα και σε έκτακτες καταστάσεις όπως η σημερινή, το κράτος δικαίου θα τυγχάνει εφαρμογής και σεβασμού”.
Περαιτέρω η CCBE “αδράττει την ευκαιρία να επισημάνει τις σοβαρές της ανησυχίες σχετικά με τη συμβατότητα με τους νόμους της ΕΕ ορισμένων από τις μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε η Ελλάδα με τον νόμο 4636/2019, που τέθηκε σε ισχύ από 1/1/2020, συμπεριλαμβάνοντας την εισαγωγή των κλειστών κέντρων κράτησης, την επιμήκυνση των περιόδων κράτησης, κανόνες για νέες ασφαλείς χώρες προέλευσης, επιτάχυνση διαδικασιών και απόσυρση κανόνων της αίτησης, περιορισμό χρονικών ορίων για προσφυγές σε δεύτερο βαθμό και την αφαίρεση του ανασταλτικού αποτελέσματος από τις διαδικασίες δευτέρου βαθμού”.
Η ως άνω επιστολή αποτελεί κλιμάκωση των ενεργειών της CCBE σχετικά με τις παράνομες ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης, αφού είχε προηγηθεί η οξύτατη ανακοίνωση της 6/3/2020 με την οποία σημειωνόταν (υπάρχει όλη εδώ):
“αν και πρέπει να αναγνωριστεί ότι υπάρχουν πολύ σημαντικές πιέσεις από την παρούσα κρίση στην Ελλάδα και τις ελληνικές αρχές, δεν υπάρχει κανένα δικαίωμα από τη σκοπιά του νόμου της ΕΕ για ένα κράτος μέλος να δράσει αυτόνομα και να αναστείλει τον νόμο της ΕΕ σε αυτό το επίπεδο. Η νομική βάση που προσφέρεται από την ελληνική κυβέρνηση για την αναστολή του νόμου της ΕΕ – Άρθρο 78 (3) Συνθήκη για τη Λειτουργία της ΕΕ – επιτρέπει μόνο στο Συμβούλιο σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης να υιοθετήσει επιπλέον μέτρα υπέρ ενός κράτους μέλους. Κανένα μέτρο δεν μπορεί να ληφθεί μονομερώς από ένα κράτος μέλος”.
Επισημαίνουμε τέλος ότι οι πληροφορίες σχετικά με υπό επεξεργασία νομοσχέδιο του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής για το δικαίωμα στο άσυλο, για το οποίο θα τοποθετηθούμε όταν δημοσιοποιηθεί, δικαιώνουν τις ανησυχίες της CCBE και κινούνται σε κατεύθυνση περαιτέρω περιστολής του δικαιώματος στο άσυλο.
n
