Εν μέσω παραιτήσεων των καθηγητών νομικών σχολών που κλήθηκαν να συμμετάσχουν στην επιτροπή επεξεργασίας του νέου νομοσχεδίου για το «οργανωμένο έγκλημα»( ), διαμαρτυριών του συνόλου σχεδόν του νομικού κόσμου και της διογκούμενης κοινωνικής αγανάκτησης, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προωθεί ταχύτατα την ψήφιση του νέου νόμου του τρόμου, επιχειρώντας το χειρότερο τις τελευταίες δεκαετίες, οργανωμένο έγκλημα κατά του συνόλου της κοινωνίας.
Το σχέδιο νόμου που δημοσιεύτηκε την 1.3.2001, προβλέπει στα 10 άρθρα του:
1.- ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ αντί της πράξης, με την πρόβλεψη της δίωξης σε βαθμό κακουργήματος:
•• της απλής συμμετοχής σε ομάδα που θα χαρακτηριστεί (από ποιους ) εγκληματική,
•• της συναπόφασης για την τέλεση οποιασδήποτε αξιόποινης πράξης, χωρίς να τελεστεί, έστω σε απόπειρα οποιοδήποτε αδίκημα
•• του σκοπού τέλεσης αξιόποινης πράξης (πώς άραγε θα προκύψει ), χωρίς να υπάρχει έστω απόπειρα.
2.- ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ Π.Δ. ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΟΥ «ΥΠΟΠΤΟΥ», ο οποίος στερείται κάθε ατομικού δημοκρατικού δικαιώματος, αφού με διαδικασίες ρουτίνας, στερείται κάθε απορρήτου, παρακολουθείται σε κάθε στιγμή της κοινωνικής και ιδιωτικής του ζωής, τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που τον αφορούν γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας από τις αρχές, και όλα αυτά χωρίς να το γνωρίζει, αφού δεν είναι κατηγορούμενος, δεν λαμβάνει γνώση δικογραφίας, δεν διορίζει συνήγορο.
3.- ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ D.N.A., ακόμη και χωρίς τη θέληση του υπόπτου, και δυνατότητα αρχειοθέτησής του.
4.- ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΝΩΝΥΜΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΜΕ ΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΗΣΗ, χωρίς δυνατότητα αντεξέτασης, και ελέγχου της αξιοπιστίας της κατάθεσης και του ίδιου του μάρτυρα από τον συνήγορο του κατηγορουμένου.
5.- ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ, οι οποίοι θα «δρουν» εντός των θεωρούμενων ως εγκληματικών ομάδων (και θα έχουν την ευχέρεια να τελούν ανεξέλεγκτα αδικήματα).
6.- ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝΟΡΚΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ, προκειμένου να απομακρυνθεί το «επικίνδυνο» κοινό περί δικαίου αίσθημα που οι ένορκοι μεταφέρουν στις δικαστικές έδρες, να υπονομευθεί η ασφάλεια δικαίου που αυτοί προσφέρουν και να γίνει ευχερέστερος ο ιεραρχικός έλεγχος των αποφάσεων.
7.- ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΑΦΙΕ, ο οποίος θα απολαμβάνει ασυλίας ή μείωσης της ποινής του εάν καταδίδει άλλα (υποτιθέμενα) μέλη των χαρακτηριζόμενων ως εγκληματικών οργανώσεων. Ρόλο τον οποίο επαίσχυντα και εκβιαστικά αναθέτουν κατ’ αρχάς στους λαθρομετανάστες με αντάλλαγμα την πολύτιμη άδεια παραμονής, για να συνεχίσουν με τις ιερόδουλες στις οποίες υπόσχονται ως αμοιβή την ατιμωρησία. Το νομοσχέδιο αυτό, αποτελεί τομή στo ποινικό σύστημα. Δεν πρόκειται για ειδικό νόμο, αλλά για επέμβαση μέσα στο σώμα του Ποινικού Κώδικα (αφού τροποποιεί τα άρθρα 187 και 272), και με αυτόν τον τρόπο αγκαλιάζει όλα τα αδικήματα. Σηματοδοτεί την εκ βάθρων αλλαγή των αρχών και του προσανατολισμού του ποινικού συστήματος, στην κατεύθυνση της τιμωρίας του φρονήματος.
Ο νόμος του τρόμου, έρχεται στην επιφάνεια, ακολουθούμενος από το νόμο «περί (απαγόρευσης ουσιαστικά) των συναθροίσεων», το νόμο που θα μεταμορφώσει τους αστυνομικούς σε «πιστολέρο», την ήδη εξελισσόμενη αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος και σε συνέχεια της κύρωσης των συμφωνιών Παλέρμο και Σένγκεν, του νόμου 2472/1997 για το ηλεκτρονικό φακέλλωμα κ.λ.π.
Η κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλλει ένα πέπλο κατατρομοκράτησης της ελληνικής κοινωνίας, να δώσει την αίσθηση ότι ζούμε ήδη σε ένα οργουελικό παρόν και ότι δεν υπάρχει καμμιά δυνατότητα αντίστασης στα αντιλαϊκά μέτρα. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση επιχειρεί να θωρακισθεί έναντι οποιασδήποτε έκφρασης κοινωνικής αγανάκτησης εναντίον της πολιτικής της (των νέων ασφαλιστικών «συμφορών», των ιδιωτικοποιήσεων, της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, της εξαθλίωσης των μεταναστών). Με το νομοσχέδιο αυτό, δηλώνει το τέλος της ποινικής ασυλίας των κοινωνικών αγώνων, επιχειρώντας προκαταβολικά να καταστείλει τις κοινωνικές αντιδράσεις, με τον πιο αποτελεσματικό κατά την κρίση της τρόπο, την ποινική καταστολή.
Παράλληλα η κυβέρνηση βάζει υποθήκες για το μέλλον. Θεσμοθετεί ένα ΑΝΤΙ – ΣΥΝΤΑΓΜΑ που θέτει τις βάσεις του νέου μοντέλου κοινωνίας και πολίτη όπως απαιτεί το εκσυγχρονιστικό της όραμα. Μιας κοινωνίας που θα προτάσσει ως υπέρτατο αγαθό την «ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ» σε βάρος των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ενός πολίτη που θα ζει «διάφανος» στα μάτια του κράτους, θα εργάζεται ανασφάλιστος για την «ισχυρή Ελλάδα», θα χαφιεδίζει επ’ αμοιβή και θα αρνείται να διεκδικήσει έστω τα αυτονόητα, προκειμένου να μην συνθλίβει από την ανώνυμη, απρόσωπη, ενδεχόμενη και πανίσχυρη καταστολή της.
Στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, η κυβέρνηση εναρμονίζεται με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές και αμερικάνικες νέες τρομοκρατικές ρυθμίσεις στην προσπάθεια της να ενδυναμώσει τη θέση της στη νέα τάξη πραγμάτων ενάντια στους έλληνες εργαζόμενους και τους υπόλοιπους λαούς της βαλκανικής. Στις συνθήκες αυτές, αναδεικνύεται ως ζήτημα αιχμής η συλλογική και συντονισμένη αντίδραση των εργαζομένων στο νόμο του τρόμου.
Πολύ περισσότερο, αναδεικνύεται ως ζήτημα προσωπικής ευθύνης για κάθε δικηγόρο και νομικό, η συμμετοχή του στη συλλογική δράση, με στόχο την υπεράσπιση των κατακτημένων δημοκρατικών δικαιωμάτων και την ανάδειξη του δικαίου της κοινωνίας που αγωνίζεται για την παραπέρα διεύρυνση των δικαιωμάτων και ελευθεριών της.
