«Δίνουν το ελεύθερο για νέες κρατικές δολοφονίες» (συνέντευξη στον Γιάννη Ελαφρό, εφημερίδα Πριν, 13-14/11/2021)
Ο Θ. Καμπαγιάννης, υποψήφιος για την προεδρία του ΔΣΑ, υποστηριζόμενος από την Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή, από τους συνηγόρους πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ξεκαθαρίζει ότι μόνο το μαζικό αντιφασιστικό κίνημα μπορεί να «εκτελέσει» την καταδικαστική απόφαση. Θεωρεί, δε, ότι οι ευθύνες για τα συνεχή εγκλήματα του αστυνομικού κράτους έχουν πλέον ονοματεπώνυμο. Όσο για το ΣΥΡΙΖΑ και την «προοδευτική διακυβέρνηση», τονίζει ότι κανείς δεν μπορει να εμπιστευθεί ξανά μια τέτοια στρατηγική.
Τι μήνυμα στέλνουν οι δηλώσεις του Π. Θεοδωρικάκου πως «καμία καταδίωξη δεν θα σταματά» δέκα μέρες μετά τη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη;
Η χρήση από επτά αστυνομικούς τουλάχιστον 38 σφαιρών κατά τριών ρομά ανηλίκων χωρίς να υπάρχει ενεργός κίνδυνος ζωής, σε κατοικημένη περιοχή και κατά παράβαση ρητής εντολής του Κέντρου Επιχειρήσεων, έχει ένα και μόνο όνομα: Δολοφονία. Δεν πρόκειται για «κακιά στιγμή» ή για «μεμονωμένο περιστατικό». Όλον τον μήνα Οκτώβριο υπήρχαν ανάλογα περιστατικά χρήσης αστυνομικών όπλων σε καταδιώξεις, με το αφήγημα περί «εμβολισμού». Στο παιγνίδι ευθυνών που ακολούθησε τα γεγονότα του Περάματος στο εσωτερικό της ΕΛΑΣ, ο νικητής ήταν η απόλυτη αστυνομική ασυδοσία. Με τις δηλώσεις του, ο Υπουργός, όχι μόνο νομιμοποιεί τα τελεσθέντα αδικήματα, αλλά δίνει το ελεύθερο και λύνει τα αστυνομικά χέρια για νέες κρατικές δολοφονίες. Οι ευθύνες έχουν πλέον ονοματεπώνυμο.
Η ΕΛΑΣ το τελευταίο διάστημα επιχειρεί να εφαρμόσει βίαια τον αντιδραστικό νόμο για τις διαδηλώσεις. Ρεβάνς, επίδειξη δύναμης του νέου υπουργού, προετοιμασία για κοινωνικές αναμετρήσεις;
Ο νόμος Χρυσοχοϊδη για τις συναθροίσεις πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων από το μαζικό κίνημα. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις διαδηλώσεων στις οποίες τηρήθηκαν οι προβλέψεις του για εκ των προτέρων «γνωστοποίηση», κατ’ ουσία αδειοδότηση. Η ΕΛΑΣ έχει πάψει πλέον να δημοσιοποιεί τα σχετικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο νόμος δεν τηρείται σε ποσοστό 97%, μια αναμφισβήτητη κυβερνητική αποτυχία. Μετά από αυτό το στραπάτσο, η κυβέρνηση προσπαθεί να πάρει τη ρεβάνς με ΜΑΤ και ξύλο κατά των διαδηλωτών – σημειωτέον χωρίς καν την επίφαση τήρησης του νόμου που η ίδια ψήφισε. Η Νέα Δημοκρατία νιώθει ότι η περίοδος της φημολογούμενης πολιτικής παντοδυναμίας της έχει τελειώσει. Αλλά αυτό το νέο κύμα κατασταλτικής όξυνσης θα έχει την ίδια τύχη με το προηγούμενο: η Νέα Σμύρνη στοιχειώνει δικαίως το Μαξίμου.
Ένα χρόνο μετά την ιστορική καταδίκη της ΧΑ, φασιστικές συμμορίες επιτίθενται ξανά, ενώ ο Πατέλης είναι έξω. Κάποιοι πάνε να ακυρώσουν την απόφαση στην πράξη;
Με την ιστορική καταδικαστική απόφαση του Οκτώβρη του 2020, αποδείξαμε ότι το αντιφασιστικό κίνημα μπορεί να πετυχαίνει νίκες ακόμα και εκτός έδρας. Αν και οι νεοναζί απολάμβαναν προκλητική θεσμική ασυλία, κατορθώσαμε αυτό για το οποίο πολλοί αρχικά αμφέβαλλαν: την αναγνώριση της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης και την φυλάκιση των διευθυντικών στελεχών της. Όπως λέγαμε εξαρχής, η απόφαση αυτή δεν θα είναι το τέλος της μάχης, αλλά ένα σημαντικό χαράκωμα, που κερδήθηκε όχι εξαιτίας αλλά σε σύγκρουση με το κράτος. Η εικόνα εισαγγελέων που γνωματεύουν ότι οι νεοναζί κατάδικοι δεν είναι πλέον επικίνδυνοι δεν προκαλεί έκπληξη, ούτε βέβαια η δράση φασιστικών συμμοριών που πύκνωσε τελευταία λόγω των μηνυμάτων ανοχής που έστειλε η κυβέρνηση με την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων και τον συνεχιζόμενο θεσμικό ρατσισμό κατά προσφύγων και μεταναστών. Ο μόνος θεσμός που μπορεί να «εκτελέσει» την καταδικαστική απόφαση είναι το μαζικό αντιφασιστικό κίνημα, με πρωτοπόρους τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Σε όλο τον κόσμο βλέπουμε τα δημοκρατικά δικαιώματα να πλήττονται βαριά. Δεν είναι μόνο ο Μητσοτάκης, αλλά και ο Μακρόν, ο Πρόντι κ.α. Είναι πολυτέλεια για το σύγχρονο καπιταλισμό;
Ο Αντόνιο Γκράμσι χρησιμοποιούσε τον μυθικό Κένταυρο που ήταν μισός άνθρωπος και μισός άλογο για να περιγράψει το αστικό κράτος, που είναι ένας συνδυασμός συναίνεσης και καταστολής. Η διάβρωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών που παρατηρείται, όχι σε κάποια δικτατορικά καθεστώτα, αλλά στις σύγχρονες αστικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, αποτελεί έκφραση της αδυναμίας των αστικών τάξεων να οργανώσουν την ηγεμονία τους μέσω της συναίνεσης. Όσο η κρίση παίρνει χαρακτηριστικά παροξυσμού, η τάση αυτή θεριεύει. Όμως μην μπερδεύουμε τη βαρβαρότητα της καταστολής με την πολιτική ισχύ: το δημοκρατικό ζήτημα μπορεί να αποτελέσει θρυαλλίδα λαϊκών εκρήξεων, ιδίως αν η ριζοσπαστική και επαναστατική αριστερά παρέμβει αποτελεσματικά αποφεύγοντας τον διττό κίνδυνο της προσαρμογής και του αναχωρητισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ως διέξοδο την «προοδευτική κυβέρνηση», όπως παλιότερα την «αριστερή κυβέρνηση». Είναι απάντηση;
Δεν χρειάζεται να κάνουμε δίκη προθέσεων. Έχουμε πλέον εμπειρία και καλούμε κάθε καλόπιστο άνθρωπο να την αναλογιστεί. Η στρατηγική της αριστερής κυβέρνησης κατέληξε στη μνημονιακή συνθηκολόγηση του καλοκαιριού του 2015. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, σε συμμαχία με τους ΑΝΕΛ, εφάρμοσε τελικά μνημόνιο. Το καλύτερο που μπορεί να ισχυριστεί κανείς για το έργο της είναι ότι επιβράδυνε τους ρυθμούς της επίθεσης, δεν τη σταμάτησε καν. Στα υπόλοιπα πεδία πέραν της οικονομίας, βασίλεψε το δόγμα της «συνέχειας του κράτους». Ακόμα και εκεί που υπήρξαν θετικές μεταρρυθμίσεις, αυτές ήταν εξαιρετικά δειλές – ας αναλογιστεί κανείς τον οργιώδη τρόπο με τον οποίο νομοθετεί αντιδραστικά μέτρα η Νέα Δημοκρατία. Η προοδευτική κυβέρνηση είναι η επανάληψη της ίδιας στρατηγικής με ακόμα πιο έντονη τη στροφή προς το κέντρο, δηλαδή χωρις καν την επίφαση του ριζοσπαστισμού του 2015. Μπορούμε να εμπιστευτούμε εκ νέου μια τέτοια στρατηγική; Εγώ λέω όχι. Η αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να ανασκουμπωθεί και να προσφέρει τη δική της εναλλακτική πρόταση.
Είσαι υποψήφιος για την προεδρία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, υποστηριζόμενος από την Εναλλακτική Παρέμβαση-Δικηγορική Ανατροπή. Τι εκφράζει η υποψηφιότητά σου;
Εκφράζουμε τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του ταξικά διαστρωματωμένου δικηγορικού σώματος: τους αυτοαπασχολούμενους, τις μισθωτές, τους ασκούμενους. Οι δικηγόροι επλήγησαν βαριά από τα μέτρα αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων, χωρίς την ελάχιστη κρατική αποζημίωση. Ο συνδικαλισμός του «καλού παιδιού» απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και η παντελής απουσία του Δικηγορικού Συλλόγου απέναντι στις αυθαιρεσίες και τις υπερβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας καθ’ όλη τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων έχουν δημιουργήσει οργή στους κόλπους των δικηγόρων. Αυτές τις επιλογές θέλουμε να αντιστρέψουμε με τον συνδυασμό της Εναλλακτικής Παρέμβασης – Δικηγορικής Ανατροπής. Η επιτυχία θα εξαρτηθεί από τη μαζικότητα της συμμετοχής ιδίως των νέων συναδελφισσών και συναδέλφων. Πάντως, από τώρα μπορώ να σας πω ότι φυσάει αέρας ανατροπής!
