Κάλεσμα της «Εναλλακτικής Παρέμβασης» για την 20η Μάρτη, διεθνή μέρα δράσης ενάντια στον ρατσισμό και τον φασισμό
Τώρα που η συζήτηση για τη δημοκρατία, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, έχει ανοίξει διάπλατα με αφορμή την αστυνομική βία στις γειτονιές της Αθήνας,
τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε για τους “αόρατους” των πόλεών μας, αυτούς που η κυβέρνηση θέλει να κρατήσει εγκλωβισμένους στα σύνορα ή εξορισμένους έξω από τον αστικό ιστό.
Οι προσφύγισσες και οι πρόσφυγες, οι μετανάστριες και οι μετανάστες, δεν χρειάζονται την αλληλεγγύη μας «μόνο» γιατί ξεριζώθηκαν από τις χώρες τους, λόγω ιμπεριαλιστικών πολέμων, εθνικιστικών συγκρούσεων, πολιτικών διώξεων ή οικονομικής εξαθλίωσης. Αυτός φυσικά είναι ένας λόγος που από μόνος του έχει την δική του αυτοτελή αξία: κάθε άνθρωπος είναι πιθανό, σε κάποια στιγμή της ζωής του, να βρεθεί στην ανάγκη να φύγει από τον τόπο που τον γέννησε, εξαναγκασμένος από πολιτικούς ή οικονομικούς λόγους. Η ελληνική κοινωνία γνωρίζει την εμπειρία της μετανάστευσης και της προσφυγιάς.
Οι προσφύγισσες και οι πρόσφυγες, οι μετανάστριες και οι μετανάστες, χρειάζονται την αλληλεγγύη μας παραπέρα, γιατί είναι κομμάτι της τάξης μας. Η μεταχείρισή τους είναι το πρελούδιο των περιορισμών, των απαγορεύσεων και των πολιτικών που η κάθε κυρίαρχη τάξη θέλει να επιβάλει σε βάρος του συνόλου των εργαζόμενων. Ξεκινάει όμως από τους πιο αδύναμους, για να διασπάσει και να αδυνατίσει το μέτωπο των εργαζομένων.
Ας σκεφτούμε: Ποιοι βίωσαν για πρώτη φορά την απαγόρευση κυκλοφορίας; Ποιοι γνώρισαν τον γεωγραφικό περιορισμό στην ελευθερία κίνησης; Ποιοι στοχοποιήθηκαν ως άρρωστοι και φορείς μόλυνσης; Ποιοί γνώρισαν την απουσία δημόσιας υγείας και παιδείας για τους ίδιους και τα παιδιά τους; Ποιοι στερήθηκαν την δυνατότητα πρόσβασης στη δικαιοσύνη και τη δημόσια διοίκηση; Ποιοι γνώρισαν πρώτοι την παρενόχληση από την αστυνομία, το άγχος να έχουν διαρκώς πάνω τους τα χαρτιά τους, τον πόνο από την αστυνομική βία και αυθαιρεσία;
Όλες οι απαγορευτικές και καταχρηστικές πολιτικές που βλέπουμε να αξιοποιούνται σήμερα στην περίοδο της κρίσης και της πανδημίας δοκιμάστηκαν πρώτα πάνω στα σώματα των προσφύγων και των μεταναστών.
Κάθε συζήτηση για δημοκρατία που δεν συμπεριλαμβάνει τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών είναι ένα αδειανό πουκάμισο.
Ειδικά σήμερα: που στα σύνορα, στον Έβρο και τα νησιά του Αιγαίου, κράτος και παρακρατικές συμμορίες συνεργάζονται αρμονικά στις παράνομες επαναπροωθήσεις για να απωθήσουν τον «εισβολέα» όπως ντροπιαστικά αποκαλούν οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ άοπλους ανθρώπους, πολλές φορές γυναίκες και παιδιά. Που στα στρατόπεδα συγκέντρωσης συνωστίζονται οι ζωές που το σύστημα θεωρεί περιττές, χωρίς δικαιώματα και χωρίς ούτε καν σχολείο για τα παιδιά, με μόνο στόχο την απώθηση και την διατήρηση της ΕΕ ως ενός κλειστού κλαμπ πλούσιων χωρών, μέσα σε μια θάλασσα παγκόσμιας φτώχειας. Που στα αστυνομικά τμήματα, τις φυλακές και τα «προαναχωρησιακά κέντρα» εξευτελίζονται άνθρωποι, κλεισμένοι επί μήνες με μοναδικό τους «έγκλημα» την προσπάθειά τους να περάσουν τα σύνορα και να βρουν μια καλύτερη ζωή.
Η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης υπηρετεί πιστά τις ρατσιστικές πολιτικές της ΕΕ, που σε συμφωνία με την «προαιώνια εχθρό» Τουρκία οδηγεί σε χιλιάδες πνιγμένους στο Αιγαίο. Κι όταν οι άνθρωποι αυτοί σώζονται, κλείνονται στα αίσχη του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού, τις Μόριες χτες, τα Καρα-Τεπέ σήμερα, στις «κλειστές δομές» του Μηταράκη, ή εξωθούνται στην αστεγία ή στη συνέχιση του ταξιδιού τους με τον πέλεκυ του Κανονισμού του Δουβλίνου να καραδοκεί. Εκτός βέβαια αν είναι «επενδυτές», οπότε σ’ αυτή την περίπτωση βρίσκουν ανοιχτές τις πύλες για μια golden visa! Αυτές οι πολιτικές είναι που θρέφουν τα φασιστικά και ρατσιστικά μορφώματα, όπως η ναζιστική Χρυσή Αυγή, που εμφανίζονται ως το «ακτιβίστικο» άκρο του θεσμικού ρατσισμού.
Ως δικηγόροι και νομικοί που συμμετέχουμε στην «Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή», αντιπαλεύουμε το νομοθετικό σύμπλεγμα των αντιμεταναστευτικών/αντιπροσφυγικών πολιτικών, τον ρατσισμό και την φασιστική απειλή. Ζητάμε αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής και άσυλο για τους πρόσφυγες, χαρτιά για τους μετανάστες, σχολείο και ιθαγένεια για τα παιδιά τους και προκρίνουμε τον κοινό αγώνα όλων των εργαζόμενων, ντόπιων, μεταναστών και προσφύγων, πάνω στη βάση των κοινών ταξικών μας συμφερόντων.
Συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις της 20ης Μάρτη, διεθνή μέρα ενάντια στον ρατσισμό και τον φασισμό, που θα διεξαχθούν και στην Αθήνα.
n
