Ο (όχι πια και τόσο) αργός θάνατος των δικηγόρων
To αντικοινωνικό, ληστρικό και ανάλγητα νεοφιλελεύθερο έκτρωμα Κατρούγκαλου (ν. 4387/2016) έχει ήδη οδηγήσει 2.500 νεους συναδέλφους σε έξοδο από το επάγγελμα, αλλά και την συντριπτική πλειοψηφία των δικηγόρων σε οφειλέτες του ΚΕΑΟ με μέσο όρο ανεξόφλητων εισφορών τα 3-4 χρόνια. Καμία εντύπωση δεν μπορεί να προξενεί αυτή η κατάσταση όταν με 37,95% ασφαλιστικές εισφορές (υπολογιζόμενες από του χρόνου και σε μη εισπραχθέν εισόδημα), πλέον εισφοράς υπέρ ΟΑΕΔ, πλέον 22% φόρου εισοδήματος, πλέον αύξηση προκαταβολής φόρου στο 100%, πλέον τέλους επιτηδεύματος, πλέον εισφοράς αλληλεγγύης, πλέον ΕΝΦΙΑ, πλέον τελών κυκλοφορίας, πλέον ασφάλειας αυτοκινήτου το ποσό που μένει κανείς για να ζήσει και να πληρώνει και τυχόν δόσεις δανείων ανέρχεται σε 363,59 ευρώ για όποιον τυχερό βγάζει 1200 ευρώ το μήνα! Η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη για τα χαμηλότερα εισοδήματα, καθώς ανάλογα μειώνεται το διαθέσιμο εισόδημα που παραμένει μετά από την αφαίρεση του συνόλου των ανελαστικών υποχρεώσεων προς το κράτος.
Ο στόχος της «απελευθέρωσης του επαγγέλματος», με άλλα λόγια της απελευθέρωσής μας από το επάγγελμα, βρίσκεται σε πλήρη ενεργοποίηση. Όποιος δεν αντέχει, έξω! Μόνο μεγαλοδικηγόροι και μεγαλοεταιρίες. Οι υπόλοιποι υπάλληλοι, άνεργοι ή μετανάστες. Ακόμα και όσοι αντέχουμε ακόμα να συντηρούμε ένα μικρό δικηγορικό γραφείο εργαζόμαστε για να πληρώνουμε την εφορία και τα ρημαγμένα ταμία και μάλιστα με την προοπτική για τη συνταξιοδότηση, το εφάπαξ ή την κατάσταση των παροχών υγείας στα τάρταρα. Ας αναφέρουμε μόνο ότι με ποσοστό αναπλήρωσης 42,8% για 40 χρόνια δικηγορίας όσοι παλιοί ασφαλισμένοι (30 έτη και άνω) βγουν τελικά στη σύνταξη το ανταποδοτικό τμήμα της σύνταξής τους θα ανέρθει κατά μέσο όρο στο υπέρογκο ποσό των 370 ευρώ ! Ακόμα και όσοι παλαιοί ασφαλισμένοι πληρώσουν από δω και πέρα το ανώτατο ποσό ασφαλιστικής εισφοράς των 26.565 ευρώ το χρόνο θα πάρουν σύνταξη χαμηλότερη από αυτή που λαμβάνουν οι ήδη συνταξιούχοι… Ως προς δε τις παροχές έχουν συρρικνωθεί δραματικά (ιδίως μετά την ένταξη των κλάδων υγείας στον χρεωκοπημένο ΕΟΠΠΥ). Η χρεωκοπία των κλάδων υγείας και πρόνοιας σχετίζεται άλλωστε άμεσα με την μετατροπή των δημόσιων παροχών υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων σε πεδίο κερδοφορίας των φαρμακευτικών εταιρειών και των ιδιωτικών κλινικών και διαγνωστικών κέντρων, ακόμα και εταιρειών που παρέχουν επ αμοιβή υπηρεσία ραντεβού με γιατρούς
Ετσι οι ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουμε έχουν μετραπεί σε χαράτσι, το οποίο χρησιμεύει αποκλειστικά και μόνο ως μηχανισμός οικονομικής αφαίμαξης για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους, ως μηχανισμός χρηματοδότησης της απόσυρσης του κράτους από την ενίσχυση της κοινωνικής ασφάλισης και ως μοχλός πίεσης για την έξοδο από το επάγγελμα όσων δεν μπορούν να αντέξουν αυτά τα χαράτσια. Αυτό το στόχο επιτελεί και η δημιουργία του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών, μιας δηλαδή δημόσιας εισπρακτικής εταιρείας, με μόνο στόχο την ποινικοποίηση της αδυναμίας καταβολής των εισφορών και την επιβολή μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης.
Εν γένει με τη σύνδεση δηλωθέντος εισοδήματος-εισφορών και τις διαφοροποιημένες ανά εισόδημα παροχές, το σύστημα μετατρέπεται σε κεφαλαιοποιητικό, σε ατομικό δηλαδή κουμπαρά του καθενός, και μάλιστα χωρίς καμιά εγγύηση για τα αποθεματικά, χωρίς καμία αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων γενεών και κυρίως, με την προοπτική ακόμα μεγαλύτερων περικοπών και αυξήσεων όσο το πρόγραμμα αποπληρωμής του δημοσίου χρέους δεν θα «βγαίνει». Ω του θαύματος όμως, υποψήφιοι σήμερα πρόεδροι του ΔΣΑ, όπως ο Δ.Βερβεσός, ο οποίος είχε και την ευθύνη της διοίκησης του Συλλόγου κατά την προηγούμενη περίοδο, βγαίνουν και υποστηρίζουν ότι το ασφαλιστικό πρέπει να μετατραπεί πλήρως σε κεφαλαιοποιητικό (όσα δίνεις τόσα παίρνεις –αν βέβαια δεν στα έχουν φάει με PSI) κατά το πρότυπα του ασφαλιστικού της Χιλής επί Πινοσέτ! Καθόλου λοιπόν περίεργο που επί προεδρίας Αλεξανδρή ο Σύλλογος κατάντησε πλασιέ προγραμμάτων ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών. Όμως, αν ήταν να μετατραπεί το σύστημα σε κεφαλαιοποιητικό γιατί απεργούσαμε επί 6μηνο, αφού αυτή είναι και η λογική του νόμου Κατρούγκαλου;
Σε χαράτσι φυσικά έχουν μετατραπεί και οι φόροι που πληρώνουμε και μάλιστα όχι μόνο οι καθ’εαυτό έκτακτοι φόροι (τα ψευδεπίγραφα τέλη- επιτηδεύματος, ΕΝΦΙΑ κλπ), αλλά και η ίδια η φορολογία εισοδήματος, αφού και αυτή εισπράττεται για να αποπληρώνεται το δημόσιο χρέος μεχρι το 2060, ενώ το σύνολο των δημοσίων παροχών διαλύεται. Είναι προφανής η αναποτελεσματικότητα αυτών των μέτρων για τη μείωση του δημοσίου χρέους: τα δημόσια έσοδα μειώνονται αντί να αυξάνουν, αφού η αγορά συρρικνώνεται. Γι’αυτό και τα πρωτογενή πλεονάσματα προέρχονται όχι από την αύξηση των εσόδων, αλλά από την άγρια περικοπή των εξόδων (ήτοι των κοινωνικών παροχών). Το αντίστοιχο έχει συμβεί και με τα έσοδα από τέλη και παράβολα: όσο αυξάνει η αξία τους, τόσο μειώνεται το έσοδο από αυτά, αφού η πλειοψηφία του κόσμου στερείται της δυνατότητας πρόσβασης στα δικαστήρια, με αποτέλεσμα τη μείωση της δικηγορικής ύλης που συγκεντρώνεται ολοένα και περισσότερο σε μεγάλα δικηγορικά γραφεία, διαμορφώνοντας ένα σπιράλ θανάτου και στο χώρο μας.
Το να διαπιστώσει κανείς ότι ο ΔΣΑ παριστάνει απλώς τον τροχονόμο στις σφαλιάρες που πέφτουν στην συντριπτική πλειοψηφία των μελών του θα ήταν ευφημισμός. Η πλειοψηφία του Δ.Σ. του ΔΣΑ και άλλων δικηγορικών συλλόγων έχει άλλωστε έμπρακτα και πολλάκις ταχθεί με το μέρος της μνημονιακής πολιτικής και αποδέχεται ότι αυτή είναι υποχρέωση που η χώρα πρέπει να ακολουθήσει.
- O δρόμος που εμείς οφείλουμε να ακολουθήσουμε είναι εντελώς αντίστροφος: Αγώνας ενάντια στο νόμο Κατρούγκαλου. Όχι στο κεφαλαιοποιητικό ασφαλιστικό σύστημα, το γνήσιο ή τις παραλλαγές του. Όχι σε ατομικούς κουμπαράδες και ατομικούς υπολογισμούς εισφορών και παροχών. Κατάργηση του ΕΦΚΑ. Οχι δημιουργία ΦΚΑ χωρίς επιστημονική και τεκμηριωμένη αναλογιστική μελέτη. Υπολογισμός των εισφορών επί τεκμαρτών κλιμάκων (ανάλογα με το εισόδημα) και όχι επί του δηλωθέντος εισοδήματος (το ασφαλιστικό σύστημα δεν πρέπει να ταυτίζεται με τη φορολογία). Καθιέρωση ανεισφορολόγητου ορίου.
- Μέχρι την αλλαγή του εισοδήματος, άμεση μείωση των εισφορών των δικηγόρων για τον κλάδο σύνταξης από 20% στο 6,67 % (ποσοστό εισφοράς εργαζομένου). Κατάργηση των ανώτερων και κατώτερων ορίων. Καθιέρωση οιονεί εργοδοτικών εισφορών επί τη βάσει των γραμματίων προείσπραξης, αλλά με αναδιάταξή τους κυρίως μέσω επέκτασης της υποχρεωτικότητάς τους στις ιδιωτικές συμβάσεις μεγάλου αντικειμένου.
- Καθιέρωση ενιαίου αξιοπρεπούς ποσού σύνταξης για όλους τους δικηγόρους επί τη βάση αναλογιστικής μελέτης που θα εξασφαλίζει ένα ελάχιστο όριο ανταποδοτικότητας, αλλά θα έχει αναδιανεμητικά χαρακτηριστικά. Ενιαία δημόσια υγεία και περίθαλψη για όλους τους συναδέλφους άνευ προϋποθέσεων καταβολής εισφορών.
- Αναστολή καταβολής των εισφορών για επικούρηση και εφάπαξ μέχρι την ίδρυση αυτοτελούς δημόσιου ταμείου κατόπιν αναλογιστικής μελέτης που θα αποδεικνύει την δυνατότητα καταβολής αξιοπρεπών παροχών.
- Κατάργηση της εισφοράς υπέρ ΟΑΕΔ (αφού ουδέποτε βγήκε η υ.α. για την παροχή επιδόματος σε άνεργους δικηγόρους) και συμψηφισμός των καταβληθέντων εισφορών με τις τρέχουσες.
- Διεκδίκηση των κλεμμένων αποθεματικών του Ταμείου Νομικών (μεταξύ των οποίων και των ομολόγων που είχαν δωθεί έναντι της ουδέποτε καταβληθείσας κρατικής εισφοράς). Τα χρήματα αυτά δύνανται να αναζητηθούν εφόσον παύσει η πληρωμή του δημοσίου χρέους, αλλά και από την κατάσχεση της ιδιωτικής περιουσίας όσων συνέβαλαν στην κλοπή.
- Σεισάχθεια, διαγραφή μέρους των χρεών στα ασφαλιστικά ταμεία ανάλογα με τα εισοδήματα και την περιουσία. Κατάργηση του ΚΕΑΟ.
- Κατάργηση του ΦΠΑ στην παροχή δικηγορικών υπηρεσιών με άμεσο πρώτο βήμα την απαλλαγή για εισόδημα άνω των 25.000 και την μείωση του ποσοστού (ένταξη των δικηγορικών υπηρεσιών –ιδίως αυτών που σχετίζονται με την παράσταση σε δικαστήρια ή επιτροπές του ευρύτερου δημόσιου τομέα ή ανεξάρτητες αρχές- στον κατώτατο προβλεπόμενο συντελεστή ΦΠΑ).
- Κατάργηση τέλους επιτηδεύματος (από το οποίο ξεκίνησε το τέλος του επιδημεύματος).
- Επαναφορά αφορολογήτου ορίου. Επιβολή κλιμακούμενου ορίου άνω του οποίου δεν δύναται να ανέρχεται το σύνολο εισφορών, φόρων, επιβαρύνσεων για παροχή στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών (φως, νερό, τηλέφωνο με ΦΠΑ, τέλη συνδρομητών, ΤΑΠ κλπ) με αυτόματη αναλογική μείωση των φόρων όταν υπερβαίνεται το σχετικό όριο.
