Ενδεικτική σειρά περιστατικών που κάνουν την καθημερινή άσκηση της δικηγορίας όλο και πιό δύσκολη, καταγράφουν την αδυναμία του συλλόγου μας να παρέμβει ακόμη και σε ζητήματα που η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έχει μάθει να ονομάζει ” δευτερεύοντα” , ίσως γιατί στη συντριπτική της πλειοψηφία δεν τα υφίσταται η ίδια αλλά οι έμμισθοι συνεργάτες και οι ασκούμενοί της :
1) Η κατάθεση δικογράφων στα ασφαλιστικά μέτρα του Πρωτοδικείου στις περισσότερες περιπτώσεις ισοδυναμεί με χάσιμο μιάς ολόκληρης ημέρας. Προφανώς το διατιθέμενο προσωπικό (δικαστές υπηρεσίας και γραμματείς) δεν επαρκεί, ενώ ο χώρος της γραμματείας είναι ακατάλληλος για την εξυπηρέτηση των δικηγόρων, που ιδίως σε ώρες συνωστισμού δεν έχουν που να ακουμπήσουν για να κολλήσουν τα ένσημα και να συμπληρώσουν τις σφραγίδες. Τέλος, ανύπαρκτος είναι και οποιοσδήποτε χώρος για εργασία δικηγόρων (σύνταξη σημειωμάτων, προετοιμασία φακέλλων κλπ). Ολα αυτά ενώ είναι πασιφανής η ανοδική τάση των ασφαλιστικών μέτρων στο σύνολο των αστικών υποθέσεων, τόσο από την ανασφάλεια των συναλλαγών και την αφερεγγυότητα των συναλλασσομένων, όσο και από την – παγιωμένη πιά – καθυστέρηση εκδίκασης υποθέσεων & έκδοσης αποφάσεων.
Οι υποσχέσεις του προϊσταμένου της γραμματείας ότι ολόκληρο το κτίριο 5 θα διατεθεί για τον σκοπό αυτό, με την απομάκρυνση του τμήματος διαθηκών έχουν αποδειχθεί ακάλυπτες επιταγές, αλλά ο Δ.Σ.Α. κοιμάται μακαρίως……
2) Για πρώτη φορά από τότε που μεταφέρθηκε το Πρωτοδικείο στη σχολή Ευελπίδων, υπάλληλος της Δ.Ο.Υ. (κτίρο 5 υπόγειο) αρνείται να πουλάει μεγαρόσημα στους υπαλλήλους του Δ.Σ.Α με τελικό αποτέλεσμα είτε την ταλαιπωρία αυτών (αναγκάζονται είτε μέσω δικηγόρων να αγοράζουν ένσημα ΤΑΧΔΙΚ, είτε να μεταβαίνουν στη Δ.Ο.Υ. της οδού Λυκούργου διακινδυνεύοντας την ασφάλειά τους με την μεταφορά πολλών εκατομυρίων κάθε μέρα), είτε την ταλαιπωρία των συνήθων θυμάτων που δεν βρίσκουν μεγαρόσημα ή αναγκάζονται να τα αγοράσουν προσαυξημένα από τους ιδιώτες.
3) Ατελείωτες ουρές και ώρες ορθοστασίας στα συναινετικά διαζύγια, την Εισαγγελία στα αυτόφωρα, τις πληροφορίες και τις εκτελέσεις, χωρίς φωτοτυπικό και τηλέφωνα και χωρίς διαφαινόμενη διέξοδο από την ταλαιπωρία.
4) Το τμήμα προεισπράξεων Δ.Σ.Α του κτ. 11 στον δεύτερο όροφο λειτουργεί εδώ και ένα χρόνο χωρίς τηλέφωνο. Δεν θα πάψουμε να θυμίζουμε ότι έπρεπε να είχε εγκατασταθεί, καθώς και το δικαστικό ένσημο και τα Τ.Ν. ΤΠΔΑ, στο ισόγειο του κτ. 11 στις αχρησιμοποίητες ” αίθουσες διασκέψεων” που βρίσκονται δίπλα στα ακροατήρια των Μονομελών (μισθωτικές, 17 & 2), αλλά παρά την επιμονή μας στην επιτροπή καθημερινών προβλημάτων, ο Δ.Σ.Α. υποχώρησε και δέχθηκε τον δεύτερο όροφο, με αποτέλεσμα και να είναι ακόμη άγνωστο σε πολλούς συναδέλφους και να μην εξυπηρετούνται όσοι χρειάζονται προείσπραξη για τα γειτονικά κτίρια 7, 13, 16. Είχε προηγηθεί παραχώρηση στον Δ.Σ.Α της σημερινής αίθουσας 101 του 1ου ορόφου, αλλά ο Δ.Σ.Α δεν μπόρεσε να εγκαταστήσει τις υπηρεσίες του (οι αιτίες αναζητούνται ακόμα) με αποτέλεσμα να μείνει κενή για τρείς μήνες και τελικά να δοθεί χώρος στον δεύτερο όροφο.. Η έλλειψη τηλεφώνου συμβάλλει στην υπολειτουργία και τον μαρασμό του τμήματος, ενώ τα άσκοπα ανθρωποχιλιόμετρα των δικηγόρων συνεχίζονται αμείωτα.
5) Αφήσαμε το υποθηκοφυλακείο φεύγοντας για διακοπές στην Αναξαγόρα 8. Οταν επιστρέψαμε το βρήκαμε στην Αριστοτέλους 175 (μεταξύ Κυψέλης και Σεπολίων). Χωρίς καμμία προειδοποίηση, ανακοίνωση και διάλογο. Σε ένα μέρος συγκοινωνικά και κυκλοφοριακά απρόσφορο, μακριά από το κέντρο έτσι που και εκεί μία οποιαδήποτε εργασία, σημαίνει το χάσιμο ολόκληρης ημέρας.
Ο ” πρώτος επιστημονικός σύλλογος της χώρας” , με τον τρόπο που ενεργεί αποδεικνύεται ανίκανος να συμβάλλει με το ” κύρος του” ακόμη και στην επίλυση ” δευτερευόντων” προβλημάτων της καθημερινής δικηγορίας, που κανονικά θα έπρεπε να λύνονται με τη δυναμική του παρέμβαση χωρίς να χρονίζουν. Αντί αυτού είτε αναλίσκεται στην εξεύρεση τρόπων για την περικοπή των αποδοχών των υπαλλήλών του Δ.Σ.Α. (που είναι οι μόνοι που δεν φταίνε για το οικονομικό του αδιέξοδο), είτε στην κατασκευή προεκλογικών πυροτεχνημάτων (π.χ. χρονοχρέωση) Ο κ. Ρουπακιώτης υποσχόταν λύση των προβλημάτων με συναινετικές διαδικασίες και όχι με ” καταστρεπτικές” αποχές και κινητοποιήσεις. Αλλά αντί να λυθεί οποιοδήποτε πρόβλημα, γίναμε καρπαζοεισπράκτορες όχι μόνο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, αλλά και του τελευταίου υπαλλήλου των δικαστηρίων.
Ας αναλογιστεί ο καθένας, τον καιρό αυτό που οι προβληματισμοί για την πορεία του Δ.Σ.Α. θα ξαναβρεθούν στην επικαιρότητα, εάν ένας σύλλογος ανίκανος να προστατέψει τα μέλη του από τις καθημερινές γραφειοκρατικές αυθαιρεσίες, είναι ικανός να αντιμετωπίσει τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων των πολιτών από την καθημερινά ογκούμενη αυθαιρεσία όλων των εξουσιών και εάν ένας σύλλογος ανίκανος να λύσει τα μικρά καθημερινά ζητήματα, θα σταθεί ικανός να αντιμετωπίσει τα μεγάλα (ασφαλιστικό, φορολογικό, κώδικας, περιφερειακά πρωτοδικεία κλπ).
Νοέμβρης 1998
Ε Ν Α Λ Λ Α Κ Τ Ι Κ Η Π Α Ρ Ε Μ Β Α Σ Η Δ Ι Κ Η Γ Ο Ρ Ω Ν Α Θ Η Ν Α Σ
